[Επισκέπτης]

BILL GATES και ΝΕΟ-ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ

Κλεάνθης Γρίβας

https://www.zougla.gr/apopseis/article/billgateskeneo-feoudarxia

[Επισκέπτης]

Μα εδώ τυγχάνει υπεράνω μέτρων και περιορισμών η νεοναζίστρια γουρλωμάτα με τη μυτόγκα και το λουδοβίκειο ύφος της μεγαλομανούς τρελιάρας και θα περίμενε κανείς να φοράνε μάσκες τα Αφεντικά της;

https://www.news247.gr/politiki/guardian-gia-ikaria-antimetopos-me-ayxanomeno-thymo-o-mitsotakis.9136034.html

[vngelis]

Οποιος ταξιδευει μπιζνες με Καθαι Πασιφικ δεν χρειαζεται μασκα, ο Κοροιδος εγινε ταξικος μονο για μπλεμπα

https://thepointsguy.com/news/cathay-pacific-adds-mask-exemption-for-premium-passengers/

[vngelis]

O Φράγκας λέει ότι το μητσοτακέικο αγόρασε μετοχές της Singular Logic με σκοπό να κάνει εκλογονοθεία... και ότι την όλη ιστορία με τον ιό και τα lockdown θα την πάνε ως το 2023...

https://www.youtube.com/watch?v=2c335FPOT1w

[vngelis]

O ΟΑΣΑ ο οργανισμος που συμπεριλαμβάνει τις ανεπτυγμενες και ημι ανεπτυγμενες χωρες περιπου 40 λεει οτι και με τα εμβολια θα υπαρχουν εγκλεισμοι....

https://www.bbc.co.uk/news/business-55569760

[Επανεκινηση με ξυλο]

https://www.imerodromos.gr/kataggellei-tin-anaitia-agriotita-kai-ton-syllamvanoyn-aimofyrto-vinteo/

[vngelis]

Ούτε ροχαλες και μπουκάλια δεν του έριξαν του Κουλή το νησί που είναι ΚΚΕ...


Προφανώς τους διάλεξε στην Ικαρια επειδη ζουν πολύ και τρώνε και πίνουν όπως τα καθάρματα του παλιού ΣΣ των Γερμανων
https://www.ethnos.gr/politiki/144854_antidraseis-gia-geyma-mitsotaki-sti-beranta-toy-boyleyti-hristodoyloy-stefanadi

[Επισκέπτης]

Τα τελευταία χρόνια βλέπαμε τόσο τον στρατιωτικό νεοφιλελευθερισμό (με συνεχείς πόλεμους) όσο και τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό (με λιτότητα και ιδιωτικοποιήσεις).
Για να κατανοήσουμε αυτή τη σχέση πρέπει να ανατρέξουμε στις απαρχές των δύο φαινομένων των οποίων ήγήθηκαν οι ΗΠΑ. Ο νεοφιλελευθερισμός – σαν μια δέσμη συνταγών πολιτικής για τα
έθνη-κράτη – αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1960 και έγινε η θεσμική πολιτική των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών θεσμών (κυρίως του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας)
στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970.
Είναι σημαντικό ότι το πρότυπο για την «επιτυχημένη» νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση υπήρξε η Χιλή, στην οποία ο δημοκρατικά εκλεγμένος φιλοσοσιαλιστής Σαλβαδόρ Αλιέντε
ανατράπηκε το 1973 από τους στρατιωτικούς (με την πλήρη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών).
Ο δικτάτορας Πινοσέτ,καθιέρωσε τον φασισμό στη χώρα, και στη συνέχεια εισήγαγε οικονομολόγους από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, προκειμένου να εφαρμόσουν τις πολιτικές που πρότειναν για γρήγορη οικονομική ανάπτυξη, και ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών ασφαλίσεων*
Αποκάλεσαν τις νέες αυτές πολιτικές τους «νεοφιλελευθερισμό» διότι εισηγούνταν την «επαναπελευθέρωση» της αγοράς –την επιστροφή στις μέρες του
«laissez-faire», όταν η κυβέρνηση υποτίθεται ότι δεν ρύθμιζε και δεν περιόριζε τις επενδύσεις, τις τιμές και την αγορά εργασίας,
στην οποία λειτουργούσε μια επιχείρηση.Στη Χιλή,η κυβέρνηση χρησιμοποίησε την (φασιστική) εξουσία της για να εισβάλει στην οικονομία – δαπανώντας πολύτιμους
οικονομικούς πόρους για την επιδότηση πολυεθνικών επενδύσεων και χρησιμοποιώντας την εξουσία της για να επιβάλει ωμές και εκμεταλλευτικές συνθήκες
στους εργάτες της βιομηχανίας και στους αγρότες, ενώ την ίδια ώρα διέλυε ή ξεπουλούσε με ελάχιστο τίμημα τις πλήρως βιώσιμες κρατικές επιχειρήσεις,
οι οποίες θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τους ευνοούμενους επενδυτές.
Το καθεστώς Πινοσέτ και οι σύμβουλοί του στις ΗΠΑ κήρυξαν την έλευση μιας νέας οικονομικής αναγέννησης στη Χιλή,
μια περίοδο μεγάλων επενδύσεων και υψηλής ανάπτυξης.
Σήμερα,η εικόνα αυτή έχει καταρρεύσει οριστικά: τα κέρδη αυτής της οικονομικής «αναγέννησης» κατευθύνθηκαν αποκλειστικά στο όφελος της διεθνούς
και εγχώριας καπιταλιστικής τάξης, ενώ η εργατική τάξη εξαθλιώθηκε περαιτέρω από την καταστροφή των βιώσιμων θέσεων εργασίας στην τοπική βιομηχανία και τη γεωργία,
αλλά και τις πενιχρές αμοιβές που καθιερώθηκαν στις (σχετικά λιγότερες) νέες θέσεις εργασίας.
Το πραξικόπημα στη Χιλή ήταν μια κλασική δράση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, η οποία εκτείνεται εκατόν πενήντα χρόνια στο παρελθόν
και κατά τη διάρκεια της οποίας ο στρατός των ΗΠΑ επενέβη στη Λατινική Αμερική κατά μέσο όρο δύο φορές το χρόνο, πάντα στην υπεράσπιση του οικονομικού status quo
και κατά των συνθηκών που θα μπορούσαν να μειώσουν το επίπεδο της εκμετάλλευσης (και κατά συνέπεια να μειώσουν την κερδοφορία των αμερικανικών επιχειρήσεων).
όλες οι επεμβάσεις στην Λατινική Αμερική είχαν σαν στόχο να υπερασπίσουν την υπάρχουσα οικονομική δομή από τις προοδευτικές απειλές,
συνήθως από μεταρρυθμιστικά κινήματα βάσης, τα οποία είχαν αποκτήσει αρκετή δύναμη για να διαβρώσουν τη συνεχιζόμενη ταξική εκμετάλλευση.
Αυτό που διαφοροποιεί τη Χιλή από προηγούμενες αμερικανικής έμπνευσης και εκτέλεσης στρατιωτικές «επεμβάσεις» στη Λατινική Αμερική
ήταν ότι η κυβέρνηση του Πινοσέτ, μόλις σταθεροποίησε την εξουσία της και εξάλειψε την απειλή προοδευτικών αλλαγών,
ανταποκρίθηκε στην ώθηση των ΗΠΑ να θεσπίσει αυτή τη νέα δέσμη ιμπεριαλιστικών συνταγών – να «ανοίξει» περαιτέρω η χώρα στις ξένες επενδύσεις,
να διαλύσει ή να ιδιωτικοποιήσει τις κρατικές υπηρεσίες και επιχειρήσεις, να καταργήσει κάθε προστασία για την ντόπια βιομηχανία
ενάντια στη λεηλασία του παγκόσμιου κεφαλαίου, αλλά και να καταστρέψει τους μισθούς και τις εργασιακές συνθήκες που είχαν κατακτηθεί με σκληρούς αγώνες
τον προηγούμενο αιώνα.Επειτα στην Χιλή χορηγήθηκαν δάνεια από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, θεσμοί που έγιναν οχήματα για τον πλουτισμό
της κλίκας του Πινοσέτ και των ευνοούμενων καπιταλιστών της χώρας και έγινε το πρότυπο για τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις σε όλη τη Λ. Αμερική
και στη συνέχεια το νομοθετικό εξάμβλωμα των δικτατόρων έχει υιοθετηθεί και από πολλά κράτη της Δύσης. Στα χνάρια τους, χρόνια τώρα, βαδίζει κι η Ελλάδα.
Σήμερα ο κόσμος εξοικειώθηκε με τα σλόγκαν και το λεξιλόγιο του νεοφιλελευθερισμού - «δομική προσαρμογή», «ελεύθερο εμπόριο», «προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων»,
«ιδιωτικοποιήσεις», «άνοιγμα της οικονομίας», «απορρύθμιση» και –πάνω απ' όλα- «λιτότητα», η οποία έγινε το σύνθημα και η δικαιολογία για την περικοπή
των κοινωνικών υπηρεσιών, την ίδια ώρα που μεταφέρονταν οι κυβερνητικοί πόροι (φόροι και δανεισμός) για την επιδότηση των εταιρειών.
Στο τυπικό μοτίβο, οι τοπικές κυβερνήσεις έγιναν πρωταθλητές των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων που πρωτοεφαρμόστηκαν στη Χιλή,
προσαρμοσμένων βέβαια στις ιδιαίτερες συνθήκες των χωρών τους και πιο συγκεκριμένα των ειδικών όρων που έθεταν το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα
σε αντάλλαγμα για τα μεγάλα δάνεια που είχαν σχεδιαστεί για τη «διάσωση» των διαφόρων χωρών σε κρίση.
Από τη δεκαετία του 1990 προέκυψαν τρία μοντέλα που απείλησαν να επιβραδύνουν το κύμα της νεοφιλελεύθερης «επέκτασης», σε τρεις ακόμα τότε μη ενοποιημένες περιοχές του κόσμου.
Το ένα μοντέλο ήταν η διαρκώς αυξανόμενη πίεση για όλο και περισσότερες «νεοφιλελεύθερες» μεταρρυθμίσεις,καθε φορά που οι ευνοούμενες επιχειρήσεις
εξαντλούσαν τις επιδοτήσεις,και απαιτούσαν νεα στήριξη ως ανταλλαγμα να μην μετακομίσουν σε πιο προσοδοφόρους τόπους
Το δεύτερο μοντέλο ήταν η αυξανόμενη αντίσταση των ανθρώπων, οι οποίοι στην αρχή είχαν παρασυρθεί υποστηρίζοντας τις μεταρρυθμίσεις,
βασισμένοι στην απραγματοποίητη υπόσχεση ότι το νεοφιλελεύθερο σύστημα εταιρικής κοινωνικής πρόνοιας θα τους σώσει από την καταιγίδα που τους εκτόπισε
και τους εξαθλίωσε λόγω της καταστροφής των εγχώριων επιχειρήσεων.
Το τρίτο μοντέλο ήταν η επιδείνωση της κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού, η οποία επήλθε εξαιτίας της «επιτυχίας» της ίδιας της νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης.
Καθώς οι επενδυτικές ευκαιρίες ανά τον κόσμο εξαντλούνταν, οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις προσπαθούσαν να επιβάλλουν νέους γύρους λιτότητας,
οι οποίοι θα απελευθέρωναν κρατικά έσοδα, με τα οποία θα μεγάλωναν την όρεξη των καπιταλιστών για επιδοτήσεις που θα «άνοιγαν» νέες επενδυτικές ευκαιρίες
Σήμερα η κρίση του καπιταλισμού είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης οπότε αναγκαστικά πέρασαν σε ένα νέο μοντέλο και ουσιαστικά αποτελεί το τελευταίο τους ανάχωμα
,άμεση οικονομική και χωροταξική παγκοσμιοποίηση,συσσώρευση του πλούτου μόνο πάνω στην παγκόσμια ελίτ πλέον,και μείωση του πληθυσμού,δεχόμενοι τα μοντέλα
που απειλούσαν το κύμα της επεκτασης τους και έχοντας ξεπερασμενα πια τον στρατιωτικο και τον οικονομικο νεοφιλελευθερισμο τους,χρησιμοποιούν
τον παγκόσμιο φόβο,τις μοντερνες φυλακές,και ένα θανατηφόρο εμβόλιο σαν μοχλο πίεσης για να επιτύχουν τον σκοπό τους.

Η Μητέρα των μαχών είναι μπροστά μας...γιάυτο σε αυτο το σημείο ας θυμηθούμε τον όρκο των Αριστερών Χιλιανών μαχητών του Πατριωτικού Μετώπου του Μανουέλ Ροντρίγκεζ:

Πόσο καθαροί είναι οι μπλε σου ουρανοί Χιλή
και πόσο καθαρά είναι τα αεράκια που φυσάνε
Και η εξοχή σου με τα ανθισμένα λουλούδια
είναι το αντίγραφο της Εδέμ.
Πόσο επιβλητικά είναι τα άσπρα βουνά
που στα έδωσε ο Κύριος για προστασία.(2χ)
Και η ήρεμη θάλασσα που βρέχει τις ακτές σου
υπόσχεται ένα όμορφο μέλλον για εσένα.(2χ)
Αγαπημένη πατρίδα πάρε τους όρκους
που η Χιλή σου έδωσε στους βωμούς
ότι θα είσαι ο τάφος των ελευθέρων
ή ένα καταφύγιο κατά της καταπίεσης
Επανάσταση
Ή ένα καταφύγιο κατά της καταπίεσης
Επανάσταση
Ή ενα καταφύγιο κατά της καταπίεσης
Επανάσταση




*
-Η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών ασφαλίσεων υπήρχε ως πολιτική προοπτική στο χώρο της δεξιάς των ΗΠΑ από τη δεκαετία του 60. Οταν όμως τόλμησε ο Μπάρι Γκολντγουότερ,
υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων για την προεδρία των ΗΠΑ κατά την προεκλογική εκστρατεία του 1964, να προτείνει τη μετατροπή τού υποχρεωτικού ασφαλιστικού συστήματος
σε προαιρετικό, υπέστη οδυνηρή ήττα. Η καριέρα του καταστράφηκε και το κόμμα του έκανε χρόνια να συνέλθει. Οι πολιτικοί συσχετισμοί όμως αλλάξαν στην πορεία αφου
αποφασισαν να το πράξουν πρωτα σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικης σαν πείραμα και να το φέρουν ύστερα σαν μασημένη τροφή στις ΗΠΑ χωρις πολιτικό κόστος.
Ο Σιλβέστερ Σράιμπερ, μέλος του Συμβουλίου Κοινωνικών Ασφαλίσεων του Κλίντον, αντέγραψε το μοντέλο της Χιλής και παρατήρησε
: "Είχαν και κάποια καλά στη Χιλή. Είχαν δικτατορία και διέθεταν και τον πλήρη έλεγχο των μίντια."
Αυτός ο επιθυμητός "έλεγχος των μίντια" εξασφαλίζεται στις ΗΠΑ και την Ευρώπη με διάφορους τρόπους. Πρώτα πρώτα με τροφοδότηση συνεχών σεναρίων κατάρρευσης
του ισχύοντος ασφαλιστικού συστήματος και την προβολή σφυγμομετρήσεων της κοινής γνώμης που πολλαπλασιάζουν την ανησυχία.
Οπως η "έρευνα" που έδειξε ότι οι νέοι στις ΗΠΑ πιστεύουν περισσότερο στην ύπαρξη των UFO, παρά στην προοπτική της συνταξιοδότησής τους.
Η διεθνής εκστρατεία ενισχύεται με την προώθηση προσωπικοτήτων όπως ο Χοσέ Πινέρα(José Piñera Echenique).
Ο κ. Πινέρα διευθύνει σήμερα το Διεθνές Κέντρο με έδρα την Ουάσιγκτον για τη Μεταρρύθμιση των Συντάξεων και θεωρείται "οικονομικός εγκέφαλος" στα ασφαλιστικά και
ανώτερος συνεργάτης στο ιταλικό Ινστιτούτο Bruno Leoni με έδρα το Μιλάνο που προωθεί κλασσικές φιλελευθερες ιδέες στην Ιταλία και ολόκληρη την Ευρώπη...
Τον καλούν σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο για να τους δώσει τα φώτα του στην ιδιωτικοποίηση του συστήματος συντάξεων.
Την "ειδίκευσή" του αυτή ο κ. Πινέρα την απέκτησε κατά το διάστημα που υπηρέτησε ως υπουργός εργασίας και κοινωνικών ασφαλίσεων στη χιλιανή χούντα.
Είναι ο αρχιτέκτονας του ιδιωτικού συνταξιοδοτικού συστήματος της Χιλής που βασίζεται σε προσωπικούς λογαριασμούς συνταξιοδότησης.
Ο Πινέρα ήταν "ο πρωταρχικός υποστηρικτής της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων συνταξιοδοτικών συστημάτων" , καθώς και "της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης

Είναι αυτός που επέλεξε την 1η Μαϊου 1981 ως ημέρα κατάργησης της δημόσιας ασφάλισης, έτσι ώστε "να μη γιορτάζεται η Πρωτομαγιά ως ημέρα ταξικής πάλης,
αλλά ως ημέρα ελεύθερης επιλογής συστήματος σύνταξης."-

[τσάκισμα]

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε μια νεοφασίστρια γουρλωμάτα πόρνη που υπάκουε τυφλά στα αφεντικά της:

https://www.weforum.org/great-reset/

[vngelis]

https://www.pronews.gr/elliniki-politiki/kyvernisi/936870_great-reset-vivlio-emmesi-dilosi-toy-kmitsotaki-sto-grafeio-toy