patari.org

[Στημένος]

Του Μανώλη Κοττακη

Η κυβέρνηση έσπευσε να ανακοινώσει ότι δέχεται τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας που υπέβαλε εναντίον της η αντιπολίτευση και ότι δεν προτίθεται να τη μετατρέψει σε ψήφο εμπιστοσύνης. Εύκολο να καταλάβει κανείς το γιατί. Η απόρριψή της, παρά την κοινοβουλευτική και επικοινωνιακή θύελλα που έρχεται, της δίνει ανάσα για ένα εξάμηνο, καθώς αποτρέπει για το προσεχές διάστημα κάθε άλλη πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης για πρόταση μομφής.
Θεωρητικά έως τον Οκτώβριο, που είναι ο καταληκτικός μήνας για τις διεργασίες στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο πρωθυπουργός θα «κοιμάται» κοινοβουλευτικά ήσυχος. Ωστόσο οι εξελίξεις θα είναι τόσο δραματικές προσεχώς μετά τη διάλυση της «κυβέρνησης συνεργασίας Μητσοτάκη – Μαρινάκη» και την αποκάλυψη μυστικών «φωτιά» της διακυβέρνησης (το περίφημο στικάκι της μονταζιέρας έχει αφήσει ίχνη σε υπολογιστές που δείχνουν τους ενόχους της παραποίησης του αποδεικτικού υλικού, ενώ αναζητείται και το στικάκι με τα 5.000 ονόματα αποδήμων που παρέδωσε η Ν.Δ. σε ευρωβουλευτές) ώστε κανείς δεν θα μπορούσε να αποκλείσει την πιθανότητα ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων με τη μορφή χιονοστιβάδας.



Από πολλού καιρού ψιθυρίζεται ότι οι διπλές εκλογές τον Ιούνιο ίσως είναι η λύση με βάση το σχέδιο Μητσοτάκη 4+2+4, αλλά η κυβέρνηση δεν θέλει να φαίνεται ότι είναι η επισπεύδουσα. Τα σενάρια αυτά έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους χθες. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι βασικός αρθρογράφος του συγκροτήματος Μαρινάκη άφησε στο άρθρο του την Κυριακή υπαινιγμό για το αν ο κ. Μητσοτάκης «θα καταφέρει να βγάλει την τετραετία αν συνεχίσει έτσι».

Η εφημερίδα μας παρεμβαίνει σήμερα στον δημόσιο διάλογο για να κάνει τρεις επισημάνσεις:


– Πρώτον, εθνικές εκλογές τον Ιούνιο σημαίνουν ξέπλυμα και παραγραφή από τυχόν ποινικές ευθύνες σε τουλάχιστον δύο από τις τρεις υποθέσεις κράτους δικαίου που απασχολούν τη Δικαιοσύνη: Τις υποκλοπές και τα Τέμπη. Και τούτο, διότι η κυβέρνηση δεν έχει προσαρμόσει τον νόμο περί ευθύνης υπουργών στις νέες διατάξεις του Συντάγματος και στην γκρίζα περιοχή που έχει δημιουργηθεί υποστηρίζεται ότι ισχύει υπέρ των κατηγορουμένων ως ευνοϊκότερη η παλαιά αποσβεστική προθεσμία για παραγραφές-εξπρές (αναλυτικότερα κατωτέρω).

– Δεύτερον, εκλογές θα γίνουν μόνον όταν διαλευκανθούν πλήρως δικαστικά οι υποθέσεις των Τεμπών και των υποκλοπών. Τα Τέμπη βαρύνονται πλέον με το περίφημο «στικάκι» της μονταζιέρας που έχει «φωνή» αν εντοπιστεί στα ΜΜΕ που παρεδόθη και δείχνει πολύ ψηλά τους ενόχους.

– Τρίτον, η ομοιομορφία της κυβερνητικής πρακτικής σε όλες τις όζουσες υποθέσεις φέρνει στο φως έναν συγκλονιστικό κυνισμό, απώτερος στόχος του οποίου ήταν η επίρριψη βασικών σκανδάλων σε κομπάρσους και η διευκόλυνση της εκλογικής στρατηγικής της Ν.Δ. προς την εκλογική νίκη του 41%. Το στικάκι που έφθασε σε ΜΜΕ με στοιχεία για τα Τέμπη που δεν είχε λάβει καν η ΕΛ.ΑΣ. δημιούργησε την ατμόσφαιρα πάνω στην οποία πάτησε η στρατηγική Γκρίνμπεργκ να μιλήσει ο πρωθυπουργός για «ανθρώπινο λάθος» και για να μετατεθούν οι εκλογές πέντε εβδομάδες αργότερα. Γιατί, όπως αποκαλύψαμε τότε, ο Αμερικανός σύμβουλος προσκόμισε στο Μαξίμου έρευνες Αμερικανών ψυχολόγων που υποστήριζαν ότι η συναισθηματική φόρτιση γι’ αυτά τα δυστυχήματα «ξεθυμαίνει» έπειτα από πέντε εβδομάδες. Ισως γι’ αυτό σήμερα ο κ. Γκρίνμπεργκ, που γνωρίζει όλο το παρασκήνιο των χειρισμών λόγω της προσωπικής του εμπλοκής, έχει άγχος για τα Τέμπη.

Αναλυτικά τώρα: Εκλογές σημαίνουν ξέπλυμα και παραγραφή σε υπουργικό ακόμη και σε πρωθυπουργικό επίπεδο για Τέμπη και υποκλοπές. Μόλις το Μέγαρο Μαξίμου συνειδητοποίησε τι κίνδυνοι γεννιούνταν μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος και τη νέα εικοσαετή παραγραφή που θέσπισε για αδικήματα υπουργών και πρωθυπουργών ο Γιώργος Γεραπετρίτης έλαβε μια στρατηγική απόφαση: να παραπέμψει στις ελληνικές καλένδες την ψήφιση του εκτελεστικού νόμου του Συντάγματος με τον οποίο θα θεσπιζόταν νέος νόμος περί ευθύνης υπουργών με τις ίδιες εικοσαετείς προθεσμίες. Ετσι παρέμεινε εν ισχύι ο παλαιός νόμος 3126/2003, ο οποίος είχε ψηφιστεί δύο χρόνια μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001 (ενώ σήμερα, σχεδόν πέντε χρόνια μετά την αναθεώρηση του 2019, δεν έχει γίνει η αντίστοιχη αλλαγή).

Σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 2 του νόμου αυτού «το αξιόποινο των πράξεων των Υπουργών εξαλείφεται μετά το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της Βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση της πράξης». Από τον Αύγουστο του 2022 που αποκαλύφθηκαν οι υποκλοπές και τον Φεβρουάριο του 2023 που έγινε το δυστύχημα στα Τέμπη θα έχουν μεσολαβήσει «τρεις Βουλές», εφόσον η κυβέρνηση προκηρύξει πρόωρες εκλογές τον Ιούνιο: Η Βουλή του 2019 που διαλύθηκε τον Μάιο, η Βουλή που συγκροτήθηκε λόγω απλής αναλογικής για μία ημέρα μεταξύ των πρώτων και των δεύτερων εκλογών του 2023 και η Βουλή που συγκροτήθηκε τον Ιούνιο του 2023 μέχρι της τυχόν διαλύσεώς της τον Ιούνιο του 2024. Η μη διάλυσή της, μέχρι να διευκρινιστεί αν πρέπει να συσταθεί προκαταρκτική επιτροπή και κατά ποίων, πρέπει να είναι καθολικό αίτημα της κοινωνίας και όχι μόνο του πολιτικού κόσμου.

Δεύτερον, απολύτως συναφής προς τούτο είναι η διαλεύκανση της υπόθεσης της μονταζιέρας, του μπαζώματος του τόπου του δυστυχήματος και της διακρίβωσης του ακριβούς φορτίου της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Σε αντίθεση με το ζήτημα της αμέλειας για την ολοκλήρωση τη σύμβασης 717 που αποτελεί έγκλημα τελούμενο διά παραλείψεως, οι συγκεκριμένες υποθέσεις υποκρύπτουν πιθανότατα άμεσο δόλο.

Για το στικάκι που αφήνει ίχνη -όπως ακριβώς και το στικάκι της «λίστας Λαγκάρντ»- τα ερωτήματα είναι αμείλικτα: Ποιοι αξιωματούχοι του ΟΣΕ είχαν πρόσβαση στο αποδεικτικό υλικό και έσπευσαν να το αφαιρέσουν και να το παραδώσουν προς επεξεργασία παρανόμως πριν αυτό παραδοθεί στην ΕΛ.ΑΣ.; Ο πρόεδρος του ΟΣΕ; Το κορυφαίο στέλεχος της ΕΡΓΟΣΕ που τυγχάνει να είναι αδελφός νεοεκλεγείσας βουλευτού της Ν.Δ.; Και μετά την επεξεργασία (η έρευνα της οποίας, εκτός από αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης, είναι και αρμοδιότητα της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα) ερωτάται: Πώς διοχετεύτηκε στα ΜΜΕ το μονταρισμένο υλικό, λίγο πριν από το διάγγελμα του πρωθυπουργού; Είναι αλήθεια πως την αποστολή του «κομιστή» σε ΜΜΕ ανέλαβε βουλευτής της Ν.Δ.; Εάν η έρευνα προχωρήσει, ίσως κρύβει πάρα πολύ μεγάλες εκπλήξεις, που δικαιολογούν απολύτως τον πανικό των χθεσινών έκτακτων συσκέψεων στο Μαξίμου για τα Τέμπη! Που θα δείξουν γιατί η κυβέρνηση θέλησε να «θάψει» νομικά, δέκα μέτρα κάτω από τη γη, τον σταθμάρχη με το ανθρώπινο λάθος.

Τα χθεσινά non paper που διακίνησε το Μαξίμου για την εξέλιξη, υποστηρίζοντας ότι, πρώτον, το ΠΑΣΟΚ κάνει λάθος γιατί συσπειρώνει τη Ν.Δ. στη Βουλή με την πρόταση μομφής (πράγματι, αλλά το ζητούμενο είναι εναντίον ή υπέρ ποίου συσπειρώνεται το εκλογικό σώμα) και, δεύτερον, ότι τα ηχητικά των ΜΜΕ δεν έχουν σημασία, γιατί όλο το υλικό είναι στα χέρια της Δικαιοσύνης και ο σταθμάρχης «ομολόγησε» δεν έχουν καμία αξία για έναν απλό λόγο: Δεν απαντούν στο αν με την αλλοίωση του αποδεικτικού υλικού που εμφάνισε ψευδώς τον σταθμάρχη να δίνει πράσινο φως στον μηχανοδηγό, η Ελλάς οδηγήθηκε σε εκλογές με την ισχυρά εντύπωση του ανθρώπινου λάθους μόνον. Γιατί αυτός ήταν ο σκοπός και του μονταρισμένου υλικού και του μπαζώματος και του φορτίου της εμπορικής αμαξοστοιχίας: Να πάνε οι Ελληνες στις κάλπες χωρίς να ξέρουν την αλήθεια για τα Τέμπη.

Τέλος, δεν μπορεί να μη διακρίνει κανείς το modus operandi της κυβερνητικής οργάνωσης σε διαδοχικές υποθέσεις:

Α. Η καταστροφή των αποδείξεων, η χειραγώγηση της έρευνας, η ανάθεση της ευθύνης στους πλέον αδύναμους κρίκους του κρατικού μηχανισμού και η επίθεση σε όποιον ερευνά τις υποθέσεις με το επίθετο «χυδαίος» είναι σταθερά ίδια στοιχεία της μεθοδολογίας. Στις υποκλοπές καταστράφηκαν από την ΕΥΠ τα ηχητικά αρχεία της παρακολούθησης Ανδρουλάκη. Στα Τέμπη το βιντεοσκοπικό υλικό φόρτωσης της αμαξοστοιχίας και τα ευρήματα στον τόπο του δυστυχήματος. Στα e-mails της επιστολικής ψήφου τα στικάκια με τα 5.000 ονόματα αποδήμων που μοίραζε το κόμμα σε ευρωβουλευτές.

Β. Η επίρριψη των ευθυνών στους πλέον αδύναμους. Οι υποκλοπές χρεώθηκαν σε αόρατα «ρυπαρά δίκτυα» υπαλλήλων της ΕΥΠ. Τα Τέμπη στον σταθμάρχη. Η διαρροή των e-mails σε συνεργάτη του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εσωτερικών. Ντρέπεται και η ντροπή!

Την διαμάχη Μητσοτάκη με Μαρινάκη την θεωρώ και αυτήν στημένη ώστε με την παραίτηση των δύο υπουργών να τελειώσει το θέμα των Τεμπών και απο την άλλη να μας παραπλανήσουν ότι η εγχώρια ολιγαρχία τα βάζει με την εγχώρια δικτατορία, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί ποτέ...γιατί η μία είναι συνδεδεμένη με την άλλη.

[Κ. Ν.]

[Obelix]

[Obelix]

Ο πρωθυπουργός σε πανικό: Για μεγάλη πιθανότητα πολιτικής εκτροπής προειδοποιεί ο Κ. Βαξεβάνης

Για μεγάλη πιθανότητα εκτροπής σε εξωθεσµικές και εκδικητικές λύσεις εκ μέρους της κυβέρνησης προειδοποιεί ο εκδότης της εφημερίδας Documento Κ. Βαξεβάνης. Σε σημερινό του άρθρο παραθέτει συνοπτικά τα τρία σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Κ. Μητσοτάκης, εξηγώντας γιατί ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε πανικό.

«Αν µε έχει διδάξει κάτι το Tetris, είναι ότι τα λάθη συσσωρεύονται και οι επιτυχίες εξαφανίζονται». Η φράση ανήκει στον Μάικ Τάισον και, εκτός από τη ζωή του και τα συµπεράσµατά της, αποδίδει εξαιρετικά αυτό που συµβαίνει στην πολιτική. Τα προβλήµατα στην πολιτική όσο περνά ο χρόνος συσσωρεύονται σαν τα τουβλάκια στο Tetris, ενώ οι επιτυχίες δεν είναι πλέον ορατές στην οθόνη. Εάν κάνουµε την παραδοχή ότι η πολιτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδέχεται κάποια εξευγενισµένη ερµηνεία διά µεταφορών, τότε ναι, βρίσκεται µπροστά σε µια οθόνη µε συσσωρευµένα τουβλάκια. Μόνο που το πιθανό δυσάρεστο δεν είναι το επερχόµενο game over, αλλά να κρασάρει ο σκληρός δίσκος. Να καεί όλο το σύστηµα.

Ο Μητσοτάκης δεν έχει απέναντί του µια ορατή πολιτική απειλή, όπως συνηθίζει να λέει κατ’ ιδίαν, αλλά έχει πλέον τρία σοβαρά προβλήµατα που θα µετατραπούν σε πολιτική καταιγίδα. Εχει δηµιουργηθεί η κοινωνική αντιπολίτευση η οποία, ακόµη κι αν δεν είναι απειλητική µε την έννοια της έκφρασης κάποιου πολιτικού αιτήµατος, έχει διαµορφώσει την πεποίθηση ότι υπάρχουν πολλά που δεν βαίνουν καλώς, µε πρώτο την απόδοση ευθυνών για το έγκληµα στα Τέµπη. Η αναµέτρηση του Μητσοτάκη µε αυτή την κοινωνική πεποίθηση τον φέρνει στη θέση του χαµένου και µάλιστα του ηττηµένου που δεν αντιλαµβάνεται σε ποια κατάσταση βρίσκεται.

Το δεύτερο σοβαρό θέµα είναι η επιβεβαίωση της πρόβλεψης που υπήρξε στους πρώτους µήνες της διακυβέρνησης της Ν∆ ότι αργά ή γρήγορα τα προβλήµατα που θα προκύψουν από την αδυναµία να εξυπηρετηθούν όλα τα συµφέροντα που αποφάσισαν να χρίσουν τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό κάποια στιγµή θα δηµιουργήσουν σύγκρουση και πολιτική κρίση. Η αντιπαράθεση µε τον Βαγγέλη Μαρινάκη, η οποία, εµφανώς τουλάχιστον, ξεκίνησε από την απόφαση της εφηµερίδας «Το Βήµα» να λειτουργήσει µε δηµοσιογραφικούς όρους, δεν έχει µόνο την ορµή που της προσδίδει ένας σκληρός παίκτης, όπως ο συγκεκριµένος επιχειρηµατίας, αλλά και το δίκιο της απόφασης αυτής, να λειτουργήσει δηλαδή δηµοσιογραφικά. Απέναντι στην αποκάλυψη του «Βήµατος» για µονταρισµένες συνοµιλίες στην υπόθεση των Τεµπών η κυβέρνηση, συνηθισµένη από την τακτική που χρησιµοποιούσε ενάντια στο Documento, δηλαδή να κατηγορεί αντί να απαντά, έφτασε στη σύγκρουση. Ευθύνη για τη σύγκρουση έχει αναµφίβολα ο ίδιος ο Μητσοτάκης (και ένας στενός του κύκλος), που κινήθηκε από τον ανοµολόγητο φόβο απέναντι στον επιχειρηµατία και αντί να λειτουργήσει θεσµικά κινήθηκε σχιζοφρενικά, στην αρχή ως µαχαλόµαγκας και στη συνέχεια ως ικέτης που ζητούσε έλεος µε απεσταλµένους.

Το τρίτο θέµα που πλέον έχει ο Μητσοτάκης δηµιουργεί ρήγµα στη Ν∆ και σοβαρό πρόβληµα εµπιστοσύνης στο πρόσωπό του. Ο πρωθυπουργός για πολλοστή φορά απέδειξε ότι δεν έχει κανένα συναισθηµατισµό απέναντι σε ανθρώπους που τον υπηρέτησαν και είναι έτοιµος να ανοίξει την καταπακτή για να πετάξει στους κροκόδειλους οποιονδήποτε για να σωθεί.

Οι Σταύρος Παπασταύρου και Γιάννης Μπρατάκος ήταν όχι µόνο έµπιστοι του Μητσοτάκη, αλλά και απεσταλµένοι του στον επιχειρηµατία Βαγγέλη Μαρινάκη για να εξασφαλίσουν «σασµό». Παρ’ όλα αυτά, αφού τους εµφάνισε ως επιζήµιους και ότι έκαναν του κεφαλιού τους, τελικώς τους πήρε το κεφάλι.

Η τακτική «φταίνε οι άλλοι εκτός από εµένα» είναι πάγια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Στην αρχή της κυβερνητικής του θητείας µεταφραζόταν ως αποφασιστικότητα και ηγετική ιδιοµορφία, αλλά τώρα πλέον εκλαµβάνεται ως περίσσευµα αµοραλισµού και κυνισµού. Κανένας δεν είναι ασφαλής στην κυβέρνηση (µε εξαίρεση ίσως τη Μενδώνη και την Κεραµέως οι οποίες δραστηριοποιούνται στην ΑΟΖ της πρωθυπουργικής συζύγου), όσο πιστός κι αν είναι. Ακόµη και ο Παπασταύρου, ο οποίος κατέχει τα απόκρυφα µυστικά της οικογένειας από το Κολωνάκι έως τα νησιά Κέιµαν, δεν κατάφερε να διασωθεί από την αµοράλ πρακτική του ηγέτη.

Ο Μητσοτάκης απέπεµψε τον ίδιο του τον ανιψιό Γρηγόρη ∆ηµητριάδη για να γλιτώσει από τη βαριά ευθύνη του για τις υποκλοπές. Προσπάθησε να µετατρέψει την προσωπική πολιτική και ποινική ευθύνη για την επιλογή του να λειτουργήσει ως παρακράτος σε αστοχία ιδιωτικής επιλογής τρίτων. Το σενάριο αυτό ίσως να ήταν βολικό για κάποιους επιχειρηµατίες που ήθελαν να πιστέψουν ότι δεν φταίει ο Μητσοτάκης για την παρακολούθησή τους ώστε να µη χρειαστεί να συγκρουστούν µαζί του, αλλά τώρα η ιστορία επαναλαµβάνεται µε τους ίδιους ξανά θύµατα και χωρίς να µεσολαβεί κάποιος ∆ηµητριάδης.

Ο πανικός στον οποίο βρίσκεται ο πρωθυπουργός δεν είναι κάτι µε το οποίο µπορεί να χαίρεται κάποιος επειδή τον αντιπαθεί πολιτικά. Η πιθανότητα εκτροπής σε εξωθεσµικές και εκδικητικές λύσεις είναι µεγάλη. Η παρουσία του Μητσοτάκη στη Βουλή αποτελεί απόδειξη ότι η πολιτική του ζωή είναι ένα σύνολο µη ευθυνών. Αφού απέπεµψε Παπασταύρου και Μπρατάκο που ο ίδιος είχε στείλει στο σπίτι του επιχειρηµατία, πήγε στη Βουλή και απευθυνόµενος προς τους συγγενείς των νεκρών στα Τέµπη που παρακολουθούσαν από τα θεωρεία τούς ζήτησε να τον κοιτάξουν στα µάτια και να σκεφτούν αν ήταν δυνατόν ο ίδιος να έχει επιλέξει τη συγκάλυψη. Πριν από δύο χρόνια, ακριβώς µε τον ίδιο τρόπο και µε την ίδια υποκριτική και υποκρισία είχε αναρωτηθεί αν είναι δυνατόν να παρακολουθεί τους υπουργούς του. Αποδείχθηκε ότι τους παρακολουθούσε.

Ταυτόχρονα, η επιµονή του Μητσοτάκη να καλύπτει τον Κώστα Αχ. Καραµανλή, να τον παίρνει πάνω του και να τον αθωώνει αντί να δείξει ο ίδιος τον δρόµο της ∆ικαιοσύνης (προβλέπει ο νόµος περί ευθύνης υπουργών το δικαίωµα του υπουργού να ζητήσει να δικαστεί) είναι και ύποπτη και αποδεικτική της δικής του ευθύνης.

Η αλαζονεία του Μητσοτάκη ανατροφοδοτείται όσο δυσκολότερη γίνεται η θέση του και αυτό δεν µπορεί να οδηγήσει σε λύσεις, µόνο στην εκτροπή. Ούτε ο Στάνλεϊ Γκρίνµπεργκ ούτε η Majoritas ούτε ο Στάνλεϊ Κιούµπρικ αν ζούσε µπορούν πλέον να σκηνοθετήσουν την πολιτική οντότητα του Μητσοτάκη µε τρόπο που να τον απαλλάσσει από αυτό που έρχεται, ειδικά αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης αποφασίσει να συνεχίσει µε την ίδια µιντιακή οπτική. Η ψηφιακή – µιντιακή εικόνα του Κυριάκου είναι προβληµατική. Το avatar που κατασκευάστηκε για να εµφανίζεται σαν ηγετική εικόνα, το ολόγραµµα του άνετου πρωθυπουργού, δέχεται επίθεση.»

Δεν έχω καταλάβει αν οι "συγκρούσεις" του Κούλη, είτε με τον Μαρινάκη είτε με οποιονδήποτε από τους άλλους, είναι αληθινές ή μόνο "για τα μάτια του κόσμου", αλλά ας έχουμε τα παραπάνω υπ' όψη.
_________________
ILS SONT FOUS, CES AMERICAINS!