patari.org

[Κωτσιομύτης Γιώργος]

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΠΙΖΗΜΙΟ

ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ

Εδώ και ένα μήνα, διάφοροι αναλυτές (πολιτικοί δημοσιογράφοι, εκπρόσωποι τοπικών φορέων)προσπαθούν να ερμηνεύσουν, από τη δική του οπτική γωνία ο καθένας, το σχέδιο που δημοσιοποίησε η κυβέρνηση για τη διοικητική μεταρρύθμιση με την επωνυμία ‘Καλλικράτης’. Ο νέος διοικητικός χάρτης της χώρας, σύμφωνα με την κυβέρνηση, στοχεύει σε λιγότερο κράτος, περισσότερη αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση, αποτελεσματικότερη λειτουργία προς όφελος του πολίτη και ισχυρότερους Δήμους. Ως γνωστόν το 1998, με το νομοθετικό πλαίσιο Καποδίστριας, δημιουργήθηκαν οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ). Αυτοί οι 1034 ΟΤΑ δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα στον πολίτη από αυτά που έλυσαν. Είναι αναποτελεσματικοί, κακοδιαχειρίστηκαν το δημόσιο χρήμα, δημιούργησαν χρέη, λειτουργούν με αδιαφάνεια και γραφειοκρατία. Έτσι το σχέδιο Καλλικράτης παρουσιάστηκε σαν προσπάθεια, για την αναγκαία μετεξέλιξη μιας νοσούσης Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Με το σχέδιο Καλλικράτης:

Α. Δημιουργούνται λιγότεροι από 370 Δήμοι, στη Θέση των 1034 ΟΤΑ και ως 7 Γενικές Διοικήσεις που θα αντικαταστήσουν τις 13 σημερινές κρατικές περιφέρειες.
Β. Τα περίπου 6000 νομικά πρόσωπα και δημοτικές επιχειρήσεις των Δήμων περιορίζονται σε λιγότερα από 2000.
Γ. Στη θέση των 76 Νομαρχιών, οι οποίες καταργούνται, δημιουργούνται αιρετές Περιφέρειες σε αριθμό ανάλογο των 13 σημερινών Κρατικών Περιφερειών.
Δ. Ο Περιφερειάρχης είναι αιρετός.

Το ‘ Πρόγραμμα Καλλικράτης’ προωθείται από την Κυβέρνηση ως εξαιρετικά επείγον’. Θα ψηφιστεί έγκαιρα και οι εκλογές της αυτοδιοίκησης της 14ης Νοεμβρίου 2010 θα γίνουν για τους νέους ισχυρούς Δήμους και την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση’ μας ενημερώνει με στόμφο το ίδιο το σχέδιο…σελ5, παράγραφος 20. Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να παρουσιάσει, όσο πιο περιληπτικά μπορεί τις κυριότερες αντιπολιτευόμενες απόψεις που προσπαθούν να ξεδιαλύνουν ένα θολό και ασαφές τοπίο που σκόπιμα δημιουργήθηκε από τους συντάκτες του σχεδίου και καλλιεργήθηκε από τους υποστηρικτές του

Αντιπολιτευόμενη άποψη πρώτη

Είναι και η πιο ήπια γιατί δεν δέχεται το προτεινόμενο σχέδιο στη συγκεκριμένη του μορφή.
Πριν το 1998 και τον Καποδίστρια, στις δημοτικές εκλογές και το μικρότερο χωριό της υπαίθρου εξέλεγε τον Κοινοτάρχη του. Ο πληθυσμός της χώρας, ως γνωστόν, έχει διαφορετική κατανομή στην κοινωνική του σύνθεση σε κάθε Δήμο ή Κοινότητα της χώρας. Σε άλλες περιοχές κατοικούν οι εύποροι Έλληνες και σε άλλες οι φτωχοί. Επίσης η κάθε περιοχή έχει παραδοσιακά τη δική της πολιτική φυσιογνωμία. Ακόμα και μετά τον ‘Καποδίστρια’ και τους ‘ΟΤΑ’, οι περισσότερες περιοχές διατήρησαν τις παραπάνω ιδιαιτερότητες. Ο Δήμος Ασπροπύργου για παράδειγμα εκλέγει Δήμαρχο που υποστηρίζεται χοντρικά από τη Ν.Δ., ενώ η Ελευσίνα από το Συνασπισμό και από το ΠΑΣΟΚ. Επειδή κάθε εκλογικός νόμος, από καταβολής του Ελληνικού Κράτους, ευνοούσε το κυβερνών Κόμμα, πολλοί πιστεύουν, ότι ο κύριος σκοπός του σχεδίου είναι να εντάξει πολλές περιοχές που δεν ελέγχονται από την κυβέρνηση, σε μεγαλύτερους Δήμους που έχει την πλειοψηφία. Λένε ότι το Σχέδιο γίνεται με κομματικά κριτήρια και δεν παίρνει υπόψη του τις ανάγκες, τα προβλήματα, τις πολιτιστικές παραδόσεις, τις γεωγραφικές ιδιομορφίες, τις μακρινές αποστάσεις ,αλλά και στο κάτω της γραφής, τη θέληση των κατοίκων να ενταχτούν ή όχι και να ενσωματωθούν ουσιαστικά από ένα μεγαλύτερο Δήμο. Σωστή αυτή η άποψη, αλλά με πολλές αδυναμίες. Αν ότι γίνεται, είναι για το κοινό καλό και αν πάλι θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε μετά από δημοκρατικό διάλογο, ποιά πρέπει να είναι τα όρια των Δήμων και αν διασφαλιστούν τα συμφέροντα των κατοίκων, το πρόβλημα βρίσκεται στα μικροκομματικά συμφέροντα του κάθε πολιτικού σχηματισμού, θα μας ρωτούσε δίκαια ο συνήγορος του διαβόλου, προτού να ακούσει τα επιχειρήματα των άλλων δύο απόψεων.

Αντιπολιτευτική άποψη δεύτερη.

Αντιτίθεται όχι μόνο στη μορφή, αλλά και στη φιλοσοφία του Σχεδίου, μέσα στα πλαίσια βεβαίως της Δημοτικής Αυτοδιοίκησης.
Μέσα στο διαδίκτυο παρατίθενται σοβαρές και τεκμηριωμένες απόψεις από την ‘Κοινωνική Πρωτοβουλία Τεγεατών για τον Καλλικράτη’, στην οποία προΐσταται η Δημοτική αρχή. Έκρινα σκόπιμο να μην αναμασήσω, αλλά να παραθέσω αυτούσιες μερικές από αυτές.
1. Οι 1034 ΟΤΑ της χώρας είναι αρκετά μεγάλοι σε πληθυσμό και σε έκταση μετά τις αναγκαστικές συνενώσεις του’ Καποδίστριας1’.Στην Ελλάδα οι ΟΤΑ σήμερα έχουν μέσο πληθυσμό 10200 κατοίκους. Είναι πραγματικά οι μεγαλύτεροι από τον μέσο όρο των Δήμων όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
2. Ο απαιτούμενος περιορισμός στη διασπάθιση και σπατάλη του δημοσίου χρήματος μπορεί να επιτευχτεί με διαδημοτικές συνεργασίες όπου αυτό απαιτείται (διαχείριση απορριμμάτων, ύδρευση, τεχνικές και οικονομικές υπηρεσίες κλπ).
3. Οι συγχωνεύσεις αγροτικών ΟΤΑ στους Δήμους αστικών κέντρων θα σημάνουν ένα ακόμα άλμα στην αστικοποίηση και συνακόλουθα ερημοποίησης της υπαίθρου. Μια πολιτική ενδυνάμωσης της υπαίθρου αναστροφής της πληθυσμιακής αποψίλωσης και της παραγωγικής απογύμνωσής της, της ριζικής αντιμετώπισης της ερημοποίησης και της περιβαλλοντικής υποβάθμισής της, πολιτική που είναι απολύτως αναγκαία σήμερα, δεν συνάδει με τις συνενώσεις των ΟΤΑ της υπαίθρου, ούτε με την προσκόλλησή τους στους ΟΤΑ των αστικών κέντρων, ούτε με τις τάσεις ενίσχυσης της αστυφιλίας που θέλοντας και μη προωθεί ο επιδιωκόμενος γιγαντισμός των Δήμων. Το αντίθετο μικρές κοινότητες έχουν να επιδείξουν λαμπρό έργο για τον τόπο τους. Κάποιοι άνθρωποι με όραμα και μεράκι ,στις λίγες κοινότητες που απέμειναν στη χώρα, έκαναν θαύματα. Η Αναύρα και η Μακρυνίτσα στη Μαγνησία, οι Καρυές στη Λακωνία, το Νυμφαίο στη Φλώρινα, το Πάπιγκο στα Ιωάννινα, ο Πάνορμος στην Τήνο και μερικές άλλες.
4. Το μικρό μέγεθος των ΟΤΑ είναι μία από τις βασικές προûποθέσεις για την πραγμάτωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της συμμετοχής δηλαδή των δημοτών στα κοινά. Το προτεινόμενο σχέδιο ‘Καλλικράτης’ βάζει οριστικό τέλος στη μακραίωνη παράδοση κοινοτικής αυτοδιοίκησης που υπάρχει στον τόπο μας.
Δεν μπορούμε, παρά να συμφωνήσουμε με τα παραπάνω αλλά και με την κατάληξη. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν έχει ανάγκη από μεγέθυνση ούτε ως προς τον πληθυσμό, ούτε ως προς την έκταση, ούτε όσον αφορά τις εξουσίες των Δημάρχων και των Προέδρων των Κοινοτήτων. Αντίθετα πάσχει από έλλειψη οραμάτων πολιτικών δημοσίου και κοινωνικού ελέγχου, κοινωνικής ευθύνης και Άμεσης Δημοκρατίας.

Αντιπολιτευτική άποψη Τρίτη

Εδώ πρόκειται για καταγγελία ότι το σχέδιο Καλλικράτης βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την απόδοση ιθαγένειας, την αθρόα λαθρομετανάστευση που είναι για την Ιμπεριαλιστική Παγκοσμιοποίηση ο αναγκαίος μοχλός, με βάση τον οποίο, θα δρομολογηθούν εξελίξεις για την πολυδιάσπαση της χώρας. Τα επιχειρήματα είναι πολλά. Παραθέτω τα κυριότερα.
1. Από τη στιγμή που σχηματίστηκε η νέα κυβέρνηση, έτρεξε να διορίσει μερικούς στην ουσία αμερικανοσπουδαγμένους γενίτσαρους, τύπου Δραγώνα ας πούμε, στους οποίους ανέθεσε να συντάξουν απλά αυτό το πολυσέλιδο κείμενο. Γιατί η επεξεργασία ενός τέτοιου σχεδίου δεν γίνεται μέσα σε τρεις μήνες, κάτι που αποδεικνύει ότι ο κύριος ‘Καλλικράτης’ ετοιμαζόταν από πολύ καιρό, τουλάχιστον από την εποχή που ο τότε ‘αριστερά στεκόμενος απέναντι στο Σημίτη’ Χαραλαμπίδης, είχε μιλήσει για την ‘αποκεντρωμένη’ Ελλάδα. Ακολούθησε ο ‘Καποδίστριας’ και τώρα φτάσαμε στο ‘δια ταύτα’.
2. Με τον Καλλικράτη δημιουργούνται 13 ανεξάρτητα κρατίδια ουσιαστικά τα οποία παρουσιάζονται σαν διευρυμένες νομαρχίες. Ωστόσο όμως αυτές οι περιφέρειες, θα έχουν Πρωθυπουργό (Περιφερειάρχης),θα έχουν υπουργικό συμβούλιο(εκτελεστική επιτροπή),και τοπικό κοινοβούλιο, τη λεγόμενη κατά το σχέδιο Περιφερειακή Επιτροπή. Ο κάθε απλός άνθρωπος μπορεί να φανταστεί τί θα συμβεί π.χ. στην περιφέρεια της Θράκης, αν επικρατήσουν στις τοπικές εκλογές οι εγκάθετοι της Άγκυρας. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την περιοχή της Θεσπρωτίας όπου με το δικαίωμα ψήφου των Αλβανών (δικαίωμα που θα τους έχει δώσει η ιθαγένεια που θα έχουν πάρει στο μεταξύ) δεν είναι απίθανο να πάρουν αν όχι την πλειοψηφία, ωστόσο όμως ένα αρκετά υψηλό ποσοστό που θα τους επιτρέψει να βάλουν(από θέση ισχύος πλέον) ‘επί τάπητος το ζήτημα της ‘Τσαμουριάς’.
3. ‘Σταδιακά’. Είναι η λέξη κλειδί στο κείμενο του Καλλικράτη’. Παράγραφο με παράγραφο η ‘αθώα’ αποκεντρωμένη διοίκηση μεταβάλλεται ταχυδακτυλουργικά σε ανεξάρτητη οντότητα. Σταδιακά καταλήγουμε στην παράγραφο 30 του Σχεδίου όπου βρίσκεται η ουσία όλου του πολυσέλιδου κειμένου. Την παραθέτω:
Στο παραπάνω πλαίσιο, αρμοδιότητες που ασκούνται σήμερα από κρατικές υπηρεσίες και κρατικά ελεγχόμενους φορείς μεταφέρονται στις
Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις. Ενδεικτικά τομείς είναι:
α. Προγραμματισμού και Ανάπτυξης …
β. Υποδομών-Μεταφορών-Επικοινωνιών…
γ. Χωροταξίας-πολεοδομίας και περιβάλλοντος.
δ. Φυσικών πόρων-ενέργειας-βιομηχανίας.
ε. Εμπορίου, τουρισμού και απασχόλησης.
στ. Εκπαίδευσης, πολιτισμού και αθλητισμού…
ζ. Γεωργίας- κτηνοτροφίας και αλιείας.
η. Πολιτικής Προστασίας (δημόσια τάξη)
θ. Ηλεκτρονική Περιφερειακή Διακυβέρνηση. Η λέξη διακυβέρνηση τους έχει ξεφύγει. Όμως αυτός ο τίτλος, δεν φαίνεται να δείχνει ‘αγαθές προθέσεις’ ούτε για τα Δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών, ούτε για την εδαφική και πολιτική ακεραιότητα της χώρας.
Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι στα λεγόμενα περιφερειακά συμβούλια διαβούλευσης θα συμμετέχουν και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (σελ10,παρ42). Αυτές δηλαδή που χρηματοδοτούνται από τον Σόρος.

[Επισκέπτης]

Φωτογραφία

(Πηγή : http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=27101190# )

Mετά τον "Καλλικράτη"μ το ίδιο το ΠΑΣΟΚ που δημιούργησε την ράθυμη, καλοπληρωμένη, διεφθαρμένη και υπεράριθμη δημοσιοûπαλληλία, θα επιχειρήσει να "εξορθολογίσει" το δημόσιο τομέα μειώνοντας τη δημοσιοûπαλληλία, τουλάχιστον κατά 100.000 άτομα, με τις ευλογίες της ΕΕ και του ΔΝΤ.