patari.org

Επισκέπτης

Χιλή-Ιστορική νίκη του αριστερού Μπόριτς αν δεν φερθεί σαν τον Τσίπρα
https://iskra.gr/%cf%87%ce%b9%ce%bb%ce%ae-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%8d-%ce%bc%cf%80%cf%8c%cf%81/

Τσιπρας ερχεται · Επισκέπτης

https://www.in.gr/2021/12/31/world/mpainten-paradeigma-gia-olo-ton-kosmo-xaraktirise-tis-ekloges-sti-xili/

Ωρίων Αλεξ · Επισκέπτης

Μερικές παρατηρήσεις σχετικά με τις εκλογικές εξελίξεις στη Χιλή:
- Το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου που πανηγύρισε στις 20 Δεκεμβρίου στους δρόμους, δεν το έκανε τόσο για να γιορτάσει την εκλογή του Γκαμπριέλ Μπόριτς, όσο τη μη εκλογή του ακροδεξιού υποψηφίου, Χοσέ Αντόνιο Καστ. Μία ενδεχόμενη εκλογή Καστ θα αποτελούσε ένα πισωγύρισμα σε κάποιες κοινωνικές κατακτήσεις (που δεν είναι και τόσες πολλές), κυρίως του εργατικού και του φεμινιστικού κινήματος.
- Ο Καστ παραλίγο να εκλεγεί όχι επειδή ο λαός “εκφασίστηκε”, αλλά επειδή οι ιδέες του πινοσετισμού δεν πέθαναν ποτέ, αντίθετα ζουν και βασιλεύουν μεταξύ των επιχειρηματιών, των τσιφλικάδων και των χριστιανοταλιμπάν. Όλοι αυτοί, ήταν αναμενόμενο μετά το ταρακούνημα που αποτέλεσε η εξέγερση του Οκτώβρη του ¡19, να θέσουν σε λειτουργία αντεπαναστατικές διαδικασίες.
- Ο φασιστικός κίνδυνος δεν απετράπη, μόνο και μόνο επειδή εξελέγη ένας αριστερός υποψήφιος, γιατί ο φασισμός ξέρει να παρακάμπτει νόμους και εκλογές και να κινείται στο περιθώριο. Ο φασισμός δεν τσακίζεται στις κάλπες, ξέρουμε όλoi πώς τσακίζεται. Νεοφασιστικές ομάδες ήδη βρίσκονται στους δρόμους και πραγματοποιούν επιθέσεις σε μετανάστες και ό,τι άλλο δεν τους αρέσει και μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα πρέπει να υπάρξει ένα ισχυρό αντιφασιστικό κίνημα.
- Πολλοί άνθρωποι των κινημάτων ψήφισαν τον Μπόριτς χωρίς αυταπάτες, καθώς δεν ξεχνάνε την προδοσία που αποτέλεσε το γεγονός ότι υπέγραψε την Συμφωνία “για την επανίδρυση της Χιλής”, συμφωνία που υπονόμευσε την εξέγερση του Οκτώβρη, έσωσε τον Πινιέρα από βέβαιη και παταγώδη πτώση και καλλιέργησε αυταπάτες γύρω από τη θεσμική τάξη πραγμάτων.
- Είναι λιγάκι γραφικό κάποιες αριστερές φωνές στην Ευρώπη (και στην Ελλάδα) να παρομοιάζουν τον Μπόριτς με τον Αλιέντε και να τον βλέπουν σαν επαναστατικό είδωλο. Αρκεί να διαβάσουν το πρόγραμμά του για να δουν ότι δεν προβλέπεται να πραγματοποιήσει καμιά ρήξη με το κεφάλαιο, αντίθετα, ο προσανατολισμός του είναι νεοφιλελεύθερος. Επειδή ως κατάλοιπο ψυχροπολεμικής προπαγάνδας υπάρχει πάντα μια τάση από την εγχώρια και τη λατινοαμερικανική δεξιά να παρουσιάζεται ακόμα και ένας λάιτ κεντροαριστερός υποψήφιος σαν την “αναβίωση του κομμουνιστικού τρόμου”, δεν σημαίνει ότι όντως ο Μπόριτς είναι κομμουνιστής.
- Το ότι ετοιμάζεται ένα νέο σύνταγμα στη Χιλή από μόνο του δεν λέει και πολλά. Το πιο προοδευτικό σύνταγμα της ηπείρου το έχει η Κολομβία, η οποία παρόλα αυτά, όπως είναι γνωστό, βρίσκεται στα χέρια ναρκομαφιόζων και παραστρατιωτικών, άλλωστε το ίδιο το Κράτος είναι αυτό που καταπατά πρώτο απ’ όλους το Σύνταγμα. Πρέπει να χαιρόμαστε, ωστόσο, που θα πάει στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας το Σύνταγμα του Πινοσέτ, και δεν είμαστε τόσο μίζεροι ώστε να πούμε “α, αφού δεν έγινε επανάσταση, όλα τα άλλα είναι ρεφορμισμός”, γιατί με αυτήν τη λογική ούτε την πτώση της χούντας στην Ελλάδα θα έπρεπε να γιορτάζουμε. Έχω και πρεπει να έχουμε ολοι όμως ξεκάθαρο ότι οι βαθιές δομικές αλλαγές και η εξάλειψη των ανισοτήτων δεν έρχονται μέσα από κρατικές μεταρρυθμίσεις...