patari.org

[Κ.Ν.]

Γάλλοι αγρότες απαντούν στη θρασύτατη ουκρανική πρεσβεία με….κοπριές!!!
https://iskra.gr/oi-galloi-agrotes-apantoun-sti-thrasytati-oukraniki-presveia-me-kopries/
Ενώ ο Μηστοτάκης τους κάνει τεμενάδες και τους δωρίζει 50δις ευρώ Ενώ το αμερικανόδουλο σκουλήκι λεέι πως λεφτά δεν υπάρχουν για τους έλληνες αγρότες.
Κρεμάλα που του χρειάζεται για να ξεβρομίσει ο τόπος

[Κ.Ν.]

Ο Zelensky αγόρασε πολυτελή κατοικία 17 εκ.στο Dubai-θαλαμηγούς αξίας 72 εκατ

. https://iskra.gr/o-zelensky-agorase-polyteli-katoikia-17-ek-sto-dubai-thalamigous-axias-72-ekat-polemikes-iaches-nato
Zelensky -Κούλης -Κώλος και βρακί

[Επισκέπτης]

Η παρακμή του γαλλικού ιμπεριαλισμού.

Κατά τις πρώτες δεκαετίες μετά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός ήταν ένας από τους κύριους συμμάχους του. Το Παρίσι το χρειαζόταν ακόμη περισσότερο αφού μόλις είχε παραχωρήσει την ανεξαρτησία του Λιβάνου και της Συρίας. Από το καλοκαίρι του 1946, ακόμη και πριν από την ανακήρυξη του Σιωνιστικού κράτους, ήταν από το Παρίσι που ο Ντέιβιντ Μπεν-Γκουριόν – ο μελλοντικός αρχηγός της πρώτης ισραηλινής κυβέρνησης – διηύθυνε τον ένοπλο αγώνα των Εβραίων εποίκων εναντίον των Παλαιστινίων Αράβων και του βρετανικού ιμπεριαλισμού. .

Ο πόλεμος της Αλγερίας ενίσχυσε την ανάγκη για τη γαλλική αστική τάξη να συμμαχήσει με το Ισραήλ. Στην Αίγυπτο, ο Νάσερ υποστήριξε και εξόπλισε το αλγερινό FLN. Η Γαλλία λοιπόν εφάρμοσε το αξίωμα  : «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου  ». Στη δεκαετία του 1950, το Παρίσι και το Τελ Αβίβ διατήρησαν έντονη στρατιωτική συνεργασία. Ο ισραηλινός στρατός ήταν εξοπλισμένος με γαλλικά τανκς, αεροπλάνα, πλοία και στολές. Η Γαλλία συμμετείχε ακόμη και στο πρόγραμμα που επέτρεψε στο Ισραήλ να γίνει η μόνη πυρηνική δύναμη στη Μέση Ανατολή.

Μετά την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ από τον Πρόεδρο Νάσερ το 1956, ο γαλλικός στρατός συμμετείχε – μαζί με τα ισραηλινά και βρετανικά στρατεύματα – σε μια εισβολή στην Αίγυπτο. Αλλά αυτή η επίθεση σταμάτησε από τη συνδυασμένη πίεση της ΕΣΣΔ, η οποία υπερασπίστηκε τον Αιγύπτιο σύμμαχό της, και των Ηνωμένων Πολιτειών, που φοβούνταν ότι μια επιδείνωση της κρίσης θα έβλαπτε τα συμφέροντά τους στην περιοχή.

Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός στον αραβικό κόσμο:
Η αποτυχία της επιχείρησης του Σουέζ ήταν ταπείνωση για τον γαλλικό ιμπεριαλισμό, που ζήτησε να διατάξει η Ουάσιγκτον. Εάν η βρετανική άρχουσα τάξη αποφάσιζε να ευθυγραμμιστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες για να επωφεληθεί από την προστασία τους, η γαλλική αστική τάξη επέλεξε μια πιο ανεξάρτητη στάση για να υπερασπιστεί τα δικά της συμφέροντα.

Το τέλος του πολέμου της Αλγερίας και η επαναπροσέγγιση μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Πολιτειών, που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960, ώθησαν τη Γαλλία να αναζητήσει άλλα μέσα για να παρέμβει στη Μέση Ανατολή και, ειδικότερα, να εγγυηθεί τον εφοδιασμό της με πετρέλαιο. Ενθαρρυμένες από την γκωλιστική δύναμη, ορισμένες γαλλικές εταιρείες υπέγραψαν μεγάλα συμβόλαια στη Σαουδική Αραβία, τη Συρία και το Ιράκ.

Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών τον Ιούνιο του 1967 χρησίμευσε ως πρόσχημα για το Παρίσι να σπάσει τη συμμαχία του με το Ισραήλ και να διευκολύνει την προσέγγισή του με τα αραβικά κράτη. Ο Ντε Γκωλ καταδίκασε επίσημα την επίθεση που πραγματοποίησε το Ισραήλ εναντίον των γειτόνων του και έθεσε εμπάργκο στην εξαγωγή όπλων στο Σιωνιστικό κράτος. (Όταν ο Ντε Γκωλ επέκρινε την ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης, το έκανε πάνω από όλα για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του γαλλικού ιμπεριαλισμού και τις οικονομικές του θέσεις στην περιοχή.) Ωστόσο, αυτό το εμπάργκο εφαρμόστηκε με μεγάλη καθυστέρηση. Τα ανταλλακτικά στάλθηκαν λίγο πολύ κρυφά στο Ισραήλ για να επιτρέψουν τη συντήρηση των γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών του «  Mirages ». 

Στη δεκαετία του 1970, η ενίσχυση των δεσμών μεταξύ του Παρισιού και ορισμένων αραβικών χωρών –ιδίως του Ιράκ, που κηρύχθηκε εχθρός του Ισραήλ– ενέτεινε τις εντάσεις μεταξύ του γαλλικού ιμπεριαλισμού και του σιωνιστικού κράτους. Τον Ιούνιο του 1981, η ισραηλινή αεροπορία βομβάρδισε ακόμη και ένα ιρακινό πυρηνικό εργοστάσιο που κατασκευάστηκε από γαλλικές εταιρείες. Εκεί πέθανε ένας Γάλλος μηχανικός.

Συνολικά, η γκωλιστική πολιτική της «εθνικής ανεξαρτησίας» ήταν μια αποτυχία. Μακριά από το να γίνει ξανά ηγετική δύναμη, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός συνέχισε την μη αναστρέψιμη παρακμή του – στη Μέση Ανατολή όπως και αλλού. Κατά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου (1990-1991), το Παρίσι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, του ισχυρότερου συμμάχου του στην περιοχή, και να συμμετάσχει στη στρατιωτική επίθεση εναντίον του Ιράκ, υπό την καθοδήγηση των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το 2003, η εισβολή στο Ιράκ πραγματοποιήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες παρά την αντίθεση της Γαλλίας, η οποία έχασε πολλές από τις οικονομικές θέσεις που διαπραγματευόταν με το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν για δεκαετίες. Αυτός ο πόλεμος επιτάχυνε την παρακμή του γαλλικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος είχε γίνει δύναμη δεύτερης διαλογής στη Μέση Ανατολή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες – αλλά και, όλο και περισσότερο, η Κίνα – κυριαρχούσαν στην περιοχή. Για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός δεν είχε άλλη επιλογή από το να ευθυγραμμιστεί με την Ουάσιγκτον.

Συνέπεια της παρακμής του γαλλικού ιμπεριαλισμού είναι η αύξηση της εξάρτησής του από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Η κρίση του 2008 επιτάχυνε δυναμικά αυτή τη διαδικασία. Οι πόλεμοι στη Λιβύη και στο Μάλι – μέσω των οποίων το Παρίσι προσπάθησε απεγνωσμένα να υπερασπιστεί τις θέσεις του στη Μέση Ανατολή και στο Σαχέλ – απέδειξαν ότι η Γαλλία δεν μπορούσε να επέμβει αποτελεσματικά σε αυτά τα στρατιωτικά θέατρα χωρίς την αμερικανική βοήθεια.

Το Ισραήλ είναι ένας σημαντικός στρατηγικός σύμμαχος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Λόγω της εξάρτησής της από την Ουάσιγκτον, η γαλλική άρχουσα τάξη δεν είχε άλλη επιλογή από το να ευθυγραμμιστεί με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό υποστηρίζοντας το Ισραήλ.
Γι αυτό και η επίσημη θέση της Γαλλίας, από τις 7 Οκτωβρίου, δεν μπορεί να αναχθεί πλήρως στους οικονομικούς και στρατιωτικούς δεσμούς του Παρισιού με την Ουάσιγκτον. Σε αυτή την εξίσωση, υπάρχει ένα πολύ σημαντικό εγχώριο πολιτικό στοιχείο στα μάτια της γαλλικής αστικής τάξης  : ο λεγόμενος «  πόλεμος κατά της Χαμάς  » είναι μια νέα ευκαιρία για να ενταθεί η ρατσιστική και ισλαμοφοβική προπαγάνδα που είναι αχαλίνωτη στη Γαλλία. από δύο δεκαετίες. Τροφοδοτούμενη μέρα και νύχτα από τα μεγάλα γαλλικά ΜΜΕ, αυτή η καμπάνια στοχεύει να αποσπάσει την προσοχή των εργαζομένων από αυτούς που πραγματικά ευθύνονται για την οικονομική και κοινωνική κρίση, συγκεκριμένα από αυτή τη χούφτα μεγαλοκαπιταλιστών που ελέγχουν τους κύριους μοχλούς της οικονομίας.

Το 2010 και το 2011, η Μέση Ανατολή παρασύρθηκε από ένα ισχυρό επαναστατικό κύμα. Χωρίς ηγεσία ικανή να φέρει τις μάζες στην εξουσία, οι ιμπεριαλιστές  –  συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας – κατάφεραν να συντρίψουν αυτές τις επαναστάσεις ή να τις εκτρέψουν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, όπως στη Λιβύη. Από τότε όμως, η οικονομική κρίση και οι ιμπεριαλιστικές ληστείες έχουν προετοιμάσει τις συνθήκες για ένα νέο επαναστατικό κύμα.

Οι εργαζόμενοι της Γαλλίας και του αραβικού κόσμου έχουν τα ίδια συμφέροντα και τους ίδιους εχθρούς: τους καπιταλιστές, τους ιμπεριαλιστές και τα διεφθαρμένα καθεστώτα που υποστηρίζουν στη Μέση Ανατολή. Καθήκον μας είναι να πολεμήσουμε ενάντια στην ίδια μας την αστική τάξη, να αποκαλύψουμε την υποκρισία και τα εγκλήματά της και να την ανατρέψουμε και να δημιουργήσουμε μια εργατική κυβέρνηση.

Η εξωτερική πολιτική της ιμπεριαλιστικής Γαλλίας δεν στόχευε ποτέ σε τίποτα άλλο από την υπεράσπιση των συμφερόντων της γαλλικής αστικής τάξης, είτε αυτό περιλαμβάνει την πώληση όπλων στο Ισραήλ είτε στον Σαντάμ Χουσεΐν. Αντίθετα, μια (νέα) εργατική κυβέρνηση στη Γαλλία μπορεί να επιβιώσει μόνο εάν παρέχει βοήθεια σε όλους εκείνους που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την αντίδραση – στην Παλαιστίνη όπως και αλλού.

[vngelis]

https://www.pronews.gr/kosmos/polonoi-agrotes-anoiksan-vagonia-me-oukranika-proionta-sta-synora-kai-ta-eriksan-stis-rages-tou-trenou-vinteo/